A proposito di soprannomi strampalati,
Tremellio Scrofa non è secondo a nessuno. Ma come fu che ottenne
questo bizzarro appellativo?
Tremellius cognomen Scrophae eventu tali1 habuit. Is Tremellius cum familia atque liberis in villa erat.
Servi eius2, cum de vicino scropha erravisset3,
eam subripiunt atque conficiunt4. Vicinus custodiis
suis omnia circumvenit ne5 quid effugere possit,
vilicum appellat, pecudem repetit. Tremellius, cum ex vilico rem
comperisset3, scrophae cadaver sub centonibus collocat, super quos uxor eius
cubabat; inde quaestionem vicino permittit. Cum ad cubiculum perveniunt6, iurat
Tremellius nullam esse in villa sua scropham7,
"nisi ista - inquit - quae in centonibus iacet": et
lectulum monstrat. Vicinus discedit ridens8, et ea
facetissima iuratio Tremellio Scrophae9
cognomentum dedit.
