·
(Ξυλευόμενός τις παρά τινα ποταμόν),
τὸν οἰκεῖον ἀπέβαλε πέλεκυν.
·
(Ἀμηχανῶν τοίνυν) (παρὰ τὴν ὄχθην καθίσας)
ὠδύρετο.
·
῾Ερμῆς δὲ
(μαθὼν τὴν αἰτίαν) (καὶ οἰκτείρας τὸν ἄνθρωπον),
(καταδὺς εἰς τὸν ποταμὸν),
χρυσοῦν ἀνήνεγκε πέλεκυν
[καὶ (εἰ οὗτός ἐστιν), (ὃν ἀπέβαλε), ἤρετο].
·
[Τοῦ δὲ (μὴ τοῦτον εἶναι) εἰπόντος], (αὖθις καταβὰς),
ἀργυροῦν ἀνεκόμισε.
·
[Τοῦ δὲ (μηδὲ τοῦτον εἶναι τὸν οἰκεῖον) εἰπόντος], (ἐκ
τρίτου καταβὰς), ἐκεῖνον
τὸν οἰκεῖον ἀνήνεγκε.
·
[Τοῦ δὲ (τοῦτον ἀληθῶς εἶναι τὸν ἑαυτοῦ πέλεκυν)
εἰπόντος], ῾Ερμῆς,
(ἀποδεξάμενος αὐτοῦ τὴν δικαιοσύνην),
ἅπαντας αὐτῷ ἐδωρήσατο.
·
Ὁ δὲ
(παραγενόμενος
πρὸς
τοὺς
ἑταίρους)
τὰ
συμβάντα
αὐτοῖς ἔλεξεν·
·
ὧν
εἷς
τις
τὰ
ἴσα
διαπράξασθαι
ἐβουλεύσατο,
[καὶ
(παρὰ
τὸν
ποταμὸν
ἐλθὼν)
(καὶ
τὴν
οἰκείαν
ἀξίνην
ἐξεπίτηδες
καταβαλὼν
εἰς
τὸ
ῥεῦμα),
(κλαίων)
ἐκάθητο].
·
Ὁ
οὖν
῾Ερμῆς
(τὴν
αἰτίαν
μαθὼν
κἀκείνου
τοῦ
θρήνου),
(καταβὰς)
ὁμοίως
χρυσῆν
ἀξίνην
ἐξήνεγκε,
(καὶ
ἤρετο),
(εἰ
ταύτην
ἀπέβαλε).
·
(Τοῦ
δὲ
σὺν
ἡδονῇ
εἰπόντος)·
·
“Ναὶ
ἀληθῶς,
ἥδ'
ἐστί”,
·
ὁ
θεὸς
(μισήσας
τὴν
τοσαύτην
ἀναίδειαν),
οὐ
μόνον
ἐκείνην
κατέσχεν,
(ἀλλ'
οὐδὲ
τὴν
οἰκείαν
παρέσχεν).
