Un ambasciatore degli Sciti parla ad Alessandro Magno $$

L'ambasciatore, con discorso franco, mette in risalto uno degli aspetti pił rilevanti del carattere di Alessandro: la sua smodata ambizione.

Si di habitum corporis tui aviditati animi parem esse voluissent, orbis te non caperet: altera manu Orientem, altera Occidentem contingeres, et hoc adsecutus scire velles, ubi tanti numinis fulgor conderetur. Sic quoque concupiscis, quae non capis.  Ab Europa petis Asiam, ex Asia transis in Europam; deinde, si humanum genus omne superaveris, cum silvis et nivibus et fluminibus ferisque bestiis gesturus es bellum. Quid? tu ignoras arbores magnas diu crescere, una hora extirpari? Stultus est, qui fructus earum spectat, altitudinem non metitur. Vide ne, dum ad cacumen pervenire contendis, cum ipsis ramis, quos comprehenderis, decidas. Leo quoque aliquando minimarum avium pabulum fuit, et ferrum robigo consumit. Nihil tam firmum est, cui periculum non sit etiam ab invalido. Quid nobis tecum est? Numquam terram tuam attigimus. Quis sis, unde venias, licetne ignorare in vastis silvis viventibus¹? Nec servire ulli possumus nec imperare desideramus. 

                    Curzio Rufo, Hist. Alex. 7. 8. 12-16 (Maturitą scientifica 1960 II sessione)  

1) E' dativo riferito a un nobis sottinteso retto da licet-ne