|
Vivere, Gallio frater, omnes beate volunt, sed ad pervidendum quid sit
quod beatam vitam efficiat caligant; adeoque non est facile consequi
beatam vitam ut eo quisque ab ea longius recedat quo ad illam
concitatius fertur, si via lapsus est; quae ubi in contrarium ducit,
ipsa velocitas maioris intervalli causa fit. Proponendum est itaque
primum quid sit quod adpetamus; tunc circumspiciendum qua contendere
illo celerrime possimus, intellecturi in ipso itinere, si modo rectum
erit, quantum cotidie profligetur quantoque propius ab eo simus ad quod
nos cupiditas naturalis inpellit. Quam diu quidem passim vagamur non
ducem secuti sed fremitum et clamorem dissonum in diversa vocantium,
conteretur vita inter errores, brevis etiam si dies noctesque bonae
menti laboremus. Decernatur itaque et quo tendamus et qua, non sine
perito aliquo cui explorata sint ea in quae procedimus, quoniam quidem
non eadem hic quae in ceteris peregrinationibus condicio est: in illis
comprensus aliquis limes et interrogati incolae non patiuntur errare, at
hic tritissima quaeque via et celeberrima maxime decipit. Nihil ergo
magis praestandum est quam ne pecorum ritu sequamur antecedentium gregem,
pergentes non quo eundum est sed quo itur. Atqui nulla res nos maioribus
malis inplicat quam quod ad rumorem componimur, optima rati ea quae
magno adsensu recepta sunt, quodque exempla <nobis pro> bonis multa sunt
nec ad rationem sed ad similitudinem vivimus.
Seneca, De
vita beata 1-3
|
