Se perfino un principe scita, Anacarsi, seppe essere indifferente agli allettamenti dei doni offertigli da Annone, perché molti filosofi odierni non sono capaci di fare altrettanto? È quello che si domanda Cicerone in questo brano.

An¹ Scythes Anacharsis potuit pro nihilo² pecuniam ducere, nostrates philosophi id facere non poterunt? Illius epistula fertur³ his verbis: “Anacharsis Hannoni salutem⁴. Mihi amictui⁵ est Scythicum tegimen, calciamentum solorum callum, cubile terra, pulpamentum fames; lacte, caseo, carne⁶ vescor. Quare munera ista, quibus es delectatus⁷, vel civibus tuis vel dis immortalibus dona”. Omnes fere philosophi omnium disciplinarum eodem hoc animo⁸ fuerunt. Socrates, cum⁹ in pompa magna vis auri argentique ferretur, “Quam multa¹⁰ non desidero!” inquit. Xenocrates, cum legati ab Alexandro quinquaginta ei talenta attulissent (quae¹¹ erat pecunia temporibus illis, Athenis¹² praesertim, maxima), abduxit legatos ad cenam in Academiam; iis apposuit tantum quod satis esset¹³, nullo apparatu. Cum postridie rogarent eum cui¹⁴ pecuniam numerari iuberet: “Quid?” inquit “Vos hesterna cenula¹⁵ non intellexistis me pecunia¹⁶ non egere?”. Quos¹⁷ cum tristiores vidisset, triginta minas accepit, ne aspernari regis liberalitatem videretur¹⁸.

da Cicerone, Tusc. 5. 32